«دیس‌لکسیا» (Dyslexia) به معنی «نقص واژه‌ای»، نوعی ناتوانی آموزشی است که با مشکل شدید در خواندن و نوشتن در کودکان شناخته می‌شود. باید دقت کرد که دیس‌لکسیا نه یک بیماری عفونی است (یعنی عامل انگلی ندارد) و نه بر اثر تخریب بافت مغز به وجود می‌آید. وضعیت مشابهی که در بزرگسالان بر اثر تخریب بخشی از بافت مغز رخ می‌دهد و توانایی خواندن و نوشتن را از میان می‌برد، الکسیا (Alexia) نام دارد.
ممکن است برخی کودکان به خاطر عقب‌ماندگی ذهنی یا کندذهن بودن در خواندن و نوشتن مشکل داشته باشند، اما دیس‌لکسیا زمانی رخ می‌دهد که کودکی با هوش عمومی معمولی، توانایی ضعیفی در خواندن و نوشتن داشته باشد. تقریبا چیزی میان پنج تا ۱۷ درصد جمعیت کودکان به این نقص مبتلا هستند، با این وجود شناسایی این نقص چندان ساده نیست. گرچه دیس‌لکسیا تا حدی مبنای ژنتیک دارد، اما به درستی مشخص نیست نقص‌های ژنتیک دقیقا چه چیزی را در مغز افراد مبتلا، تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. برخی فرضیه‌ها مشکلات ژنتیک ساختار مخچه را در این موضوع دخیل می‌دانند. مخچه مسؤول تنظیم دقیق حرکات ظریف است. برخی فرضیات دیگر مشکلاتی در دستگاه بینایی یا مرکز توجه را در مغز، دخیل در این موضوع می‌دانند. نباید فراموش کرد که مغز ما در جهانی انباشته از اعداد، شماره‌ها، واژه‌ها و حروف نوشته‌شده فرگشت نیافته و تعجبی ندارد که بسیاری از ما توانایی کافی برای برخورد با این پدیده‌های متنی را نداشته باشیم.